Gecikmiş bir yazı!
Bazı tınılar bir gün gelir konar kulağımıza. Ne kadar çabalarsak çabalayalım gitmek bilmezler. Nedir onları özel kılan? Buna cevap vermeye benim havsalam yetmiyor.
Ama şunu biliyorum müzik temas işidir. O notanın, o sözün ve onlardan oluşan bütünün size temas etmesi gerekir.
Uzun bir süredir hayatımın arka planında Tom Waits çalıyor gibi hissediyorum. Durduramadığım, kapatamadığım, sesini kısamadığım, sesini açamadığım bir müzik çalıyor orada, benden bağımsız! O tınıya yaklaşan, o tınıyla frekansı tutan herşeyi diğerlerinden daha çok seviyorum. Roland, I Feel You, The Last Days Of Rome ve You Cannot Cast Out The Demons’ı dinlediğimde Tom Waits’den M83’ye Figurine’den Elbow’a sevdiğim bir sürü müziğin birleşimini buldum. Benim için Get Well Soon herşeyden önce denge demekti. Vokalin dengesi, kelimelerin dengesi, enstrümanların dengesi ve sesin dengesi! Siz ne kadar çığlık çığlığa terazinin kefesini aşırmaya çalışsanız da asla bozamayacağınız bir kararlılık var müziklerinde.
9 Mart 2013 gecesi Roxy’de Kıyı Müzik’in ön ayak olmasıyla Get Well Soon’u canlı izleyebilme, dinleyebilme şansımız oldu. Ömrümde ilk defa (akustik olmayan) bir konserde bu kadar güzel bir ses sistemiyle müzik dinledim. Get Well Soon’un dengesi ve uyumu adeta tüm aletlere de yansımıştı. Her enstrümanın sesini ayrı ayrı duyabildik, her kelimeyi doğru düzgün işitebildik... Benim için rüya gibi bir geceydi... Hiç bitmesin istedim....
Kıyı Müzik’e çok teşekkür ediyorum!!!
